Banenmarkt en examenuitslag
Door: Marcel Gerritse
Blijf op de hoogte en volg Marcel
30 September 2016 | Cambodja, Suŏng
Terwijl Nederland half september nog zuchtte en steunde vanwege een verlate hittegolf, is de dag- en nachttemperatuur van mijn kamer eindelijk onder de 30 graden gekomen, zodat deze permanente hittegolf aan het verdwijnen is en de Cambodjaanse "winter" wat mij betreft niet vroeg genoeg kan beginnen. Voor het zover is zullen we nog heel wat "benauwde" dagen krijgen, die vaak eindigen in een verkoelende (hoos)bui.
Hoewel de grote vakantie een maand onderweg is, is er toch het nodige op onderwijsgebied gebeurd afgelopen weken. Zo is de uitslag van het grade 12 examen bekend gemaakt en heb ik deze van zeer nabij mogen meebeleven, inclusief alle zenuwen die daarbij horen.
Tevens heb ik mogen aanschouwen hoe de scholen in Cambodja bemand worden met de vers afgestudeerde leerkrachten van de PABO. Terwijl in Nederland vele afgestudeerden nauwelijks een baan kunnen vinden en zich veelal jarenlang tevreden moeten stellen met wat los invalwerk, omdat "een grote grijze hap" de toevoer aardig verstopt heeft, zitten de scholen hier om verse leerkrachten te springen. De wijze waarop deze "bemanning" gestalte krijgt is knap origineel, kan ik u alvast verklappen.
Het Pchum Ben festival, dat 15 dagen duurt, nadert op dit moment zijn hoogtepunt en dat levert, naast veel verkeersdrukte, enkele vakantiedagen op. Aangezien ik dit festival al uitgebreid beschreven heb in het verslag "Dumpt Australië asielzoekers in Cambodja?" van 4 oktober 2014, laat ik het hierbij. Mocht u interesse hebben in dit festival, verwijs ik naar dat verslag. (Even terugkomen op de titel "Dumpt Australië.......": twee jaar na dit omstreden verdrag hebben inmiddels welgeteld 3 asielzoekers vrijwillig gebruik gemaakt van de mogelijkheid zich in dit "arme" land te vestigen, zodat het het prijskaartje tot op heden 13,33 miljoen dollar per asielzoeker voor Australië is, geen gekke deal voor Cambodja.....)
Banenmarkt op de POE
Donderdag 15 september bleek een spannende dag te zijn voor de geslaagden van de Cambodjaanse Pabo's, al bevroedde ik dat nog niet toen ik deze dag opstond en mij naar het werk begaf. Aangekomen bij de POE zag ik dat zich veel mensen verzameld hadden aan de achterzijde van de POE, alwaar een grote vergaderzaal gevestigd is. Op mijn vraag aan één van mijn collega's wat er aan de hand was, kreeg is als antwoord: "The new teachers getting a job today". (Langzaam raak ik er aan gewend dat je de dingen, die wij erg belangrijk vinden, niet te horen krijgt. Het is geen onwil, maar deze overdrachten vinden gewoonweg niet plaats. Ogen en oren goed open houden, de juiste vragen stellen en een flinke dosis flexibiliteit helpen absoluut!) Hier moest uiteraard het mijne van weten en 1 minuut later stond ik met mijn vertaler aan de voorzijde van deze vergaderruimte, die zo te zien tot de laatste stoel gevuld was en waar zelfs in de deuropeningen en achter de ramen mensen luisterden naar wat de directeur van de POE te zeggen had. Aan de buitenmuren van het gebouw hingen allerlei lijsten met namen van scholen. Khemra, de vertaler, legde uit dat er 11 kleuterleerkrachten, 186 lagere schoolleerkrachten en 59 voortgezet onderwijs leerkrachten voor deze scholen gezocht werden. Deze banen zouden deze ochtend ingevuld gaan worden. Tevens liepen er nogal wat "ouderen" buiten, maar dit waren toch geen beginnende leerkrachten? Inderdaad geen beginnende leerkrachten, maar dit bleken ouders te zijn, die meegekomen waren, om hun pas afgestudeerde zoon of dochter "advies" te geven. Ondanks al deze antwoorden werd het er voor mij niet duidelijker op, zodat ik maar eens bij een zijdeur ging kijken. Toen het forum, met de directeur van de POE in het midden, die zojuist zijn speech beëindigd had, zag dat er een geïnteresseerde blanke collega in de deuropening stond, gingen alle deuren automatisch open en werden de vertaler en ik uitgenodigd om helemaal vooraan op twee "overgebleven" lege stoelen plaats te gaan nemen. Vervolgens begon zich een fascinerend schouwspel te ontrollen.
Een aantal collega's van de POE hingen voorin de zaal allerlei grote vellen op, die volgeschreven waren met Cambodjaanse teksten. Hierop bleken per district de scholen te staan, die een leerkracht zouden krijgen. Ieder vel had een aantal kolommen. Als er een 1 stond in een kolom, zou deze school 1 leerkracht ontvangen. Enkele scholen hadden een 2, een paar een 3 en was één school die 4 nieuwe leerkrachten zou mogen verwelkomen. Dan was er een kolom waarin bij een aantal scholen "man" geschreven stond. Dit waren de meer "onveilige" scholen, die verder in het binnenland gelegen waren en de jongens waren verplicht één van deze scholen kiezen. Hoewel deze provincie 7 districten kent, ontbrak er één, namelijk het enige district dat enkel uit de hoofdstad, Suong genaamd, bestaat. Aangezien vele leerkrachten na plaatsing in één van de plattelandsdistricten, trachten, na de 3 verplichte lesjaren aldaar, terug te keren naar meer stedelijk gebied, heeft deze stad leerkrachten in overvloed en hoeft deze stad niet "bemand"te worden.
Na een korte speech werd de banenmarkt geopend. Eerst waren om te beginnen de 11 kleuterschoolleerkrachten aan de beurt. De eerste naam werd omgeroepen. Dit meisje, dat de hoogste examenuitslag van de 11 gegadigden had, liep naar het bord met de 11 uitnodigende banen en het enige dat zij hoefde te doen, was één van de scholen aan te wijzen. Hier ging vervolgens een dikke rode streep door en er werd omroepen welke school uit welk district ze had verkozen. Vervolgens meldde ze zich bij een tafel, waarachter twee collega's waren gezeten, overhandigde 2 pasfoto's, die in een plastic hoesje zaten en tekende voor de school die ze had gekozen. Nummer twee werd omgeroepen, kwam naar voren en het proces herhaalde zich, net zo lang tot nummer 11 aan de beurt was en dus niks meer te kiezen had, want er was precies één school overgebleven. Deze was voor hem, inderdaad een jongen, in een district, wellicht ver van zijn thuisadres. Door deze opsomming, wordt gelijk zichtbaar voor iedereen, wie de beste examenuitslag had en voor wie de uitslag minder gunstig was. Goede leerprestaties worden op deze manier "beloond"......
Elf kleuterleerkrachten voor de hele provincie, terwijl er nog maar zo weinig pre-scholen zijn...... Dit zet weinig zoden aan de dijk en zijn letterlijk 11 druppels op een gloeiende plaat. Echter veel tijd voor overpeinzingen was er niet, want.........
Onmiddellijk daarna werd er overgegaan naar de 186 vers gediplomeerde leerkrachten, die in de zaal ongetwijfeld popelden om hun "eerste droombaan" uit te gaan kiezen. Laten er nu ook "toevallig" 186 banen op de lijsten te vergeven zijn, zo te zien eerlijk verdeeld over de districten. De grote districten laten meer vacatures zien dan de kleinere. Op de POE had ik al eerder vernomen dat er een tekort is van 1000 lagere schoolleerkrachten, dus hoe men tot deze selectie is gekomen, is mij vooralsnog onduidelijk. De eerste naam werd afgeroepen en dit "best scorende meisje", kon vrijuit kiezen uit 6 "maagdelijke" districten en een zee van scholen, hetgeen ze ook vlotjes deed. Geboeid bleef ik kijken naar hetgeen volgde, geen moment kwam het in mij op om deze zaal te verlaten. Opvallend, de eerste 15 "bollebozen" bleken allemaal meisjes te zijn. Tot halverwege werden de keuzes snel gemaakt, tot de eerste districten "dichtgeslibd" waren met rode doorhalingen. Een tweetal districten, nabij de hoofdstad, dicht langs de hoofdwegen gelegen en dus makkelijk toegankelijk, waren duidelijk favoriet t.o.v. van de districten, die meer in het achterland liggen. Inmiddels hadden zoveel meisjes een "jongensbaan" gekozen, dat de "positieve discriminatie" ophield en de jongens ook de banen mochten kiezen waarbij een wit vlakje in de laatste kolom stond. Op drie plaatsen was iets anders geschreven dan "jongen". Op mijn vraag wat er met deze banen aan de hand was, kreeg ik als antwoord, dat deze gereserveerd zijn voor getrouwde wederhelften, waarvan de één al werkzaam is op diezelfde school. Even was er commotie en wat vertraging toen bleek dat een meisje en een jongen precies de zelfde score hadden. Druk overleg volgde en het "elegante" besluit werd genomen dat het meisje de eerste keus mocht maken. Ik denk dat er langer overleg zou zijn geweest indien dit bij twee personen van het zelfde geslacht zou zijn voorgekomen. Blijkbaar voorzag het protocol niet in deze situatie. Hoewel de keuzes minder werden, werd er toch best snel gekozen door de personen die naar voren werden geroepen. Wel was er druk telefonisch contact vanuit de zaal naar het "achterland", dat veelal buiten stond en de beller allebei adviezen gaf over de districten, plaatsen en wellicht scholen die nog over waren. Het aantal rode strepen nam toe, meerdere districten raakten vol en de laatste 15 toekomstige leerkrachten konden nog uit twee verafgelegen districten kiezen, hetgeen ze soms aarzelend deden. De gedachte "Dan had je maar beter je best moeten doen", kwam heel even cynisch in mij op en verwierp ik meteen. Ook zij hebben tenminste een baan, al is het misschien niet op de plek, die ze zouden wensen, maar ze hebben niet het troosteloze vooruitzicht, die de afgestudeerde PABO studenten in Nederland de afgelopen jaren hadden en waarbij velen zelfs genoodzaakt waren een baan buiten het onderwijs te zoeken, zodat er een "verloren generatie" gecreëerd werd, enkele "gelukkigen" en "doorzetters" daargelaten. Deze afgestudeerden hier in de zaal kunnen wel hun ideaal verwezenlijken! Er staan zelfs nog ruim 800 vacatures open, dus als je aan de Cambodjaanse PABO gaat studeren, krijg je zeker een baan in de toekomst en dit is geen voorgehouden worst, zoals in Nederland het geval was.
Aangezien deze selectie de rest van de ochtend in beslag nam, zou de "banenmarkt" voor de 59 Voortgezet onderwijs leerkrachten in de middag plaatsvinden. Ook hiertoe waren precies 59 banen, uitgesorteerd per vakgebied, op lijsten geschreven, die wederom voorin de zaal gehangen waren. Aangezien ik die middag enkel een blik in de zaal geworpen heb en niet veel verschillen met de ochtend zag en toch ook andere werkzaamheden te doen had, ben ik ditmaal niet naar binnen gegaan. Helaas zijn er ook bij het Voortgezet Onderwijs vele, vele malen meer leerkrachten nodig en zijn ook deze 59 banen, evenzoveel druppels op de inmiddels bekende gloeiende plaat.
Naderhand heb ik uiteraard navraag gedaan hoe de POE tot de selectie van de scholen is gekomen. De ratio leerkracht/leerling blijkt maatgevend te zijn. De scholen met de meeste leerlingen per leerkracht komen bovenaan en op deze wijze ontstaat vanzelf een lijst van scholen. Een berekening, die recht doet aan de situatie en de hopelijk het ergste tekort een beetje verlicht.
Examenuitslag grade 12
Ook voor de eindexamenkandidaten was het een spannende tijd. Vorig jaar was het slagingspercentage 56%, dus reële kans dat je als kandidaat tot de gezakten zou gaan behoren. In 2014 was dit percentage zelfs 25%. maar dat had meer te maken met het feit dat de minister van Onderwijs er voor gezorgd had dat de examens voor het eerst "corruptievrij" waren en dit het eerste jaar was dat vragen (goedkope prijs) en antwoorden (waaraan een duurder prijskaartje hing) niet langer "gekocht" konden worden. Een ingesteld herexamen krikte het slagingspercentage van dat jaar nog op tot 40%. terwijl de "gekochte" uitslag het jaar ervoor nog een percentage van 87% te zien gaf. Nu de studenten "gewend" zijn te moeten leren voor hun eindexamen was van te voren de verwachting dat het slagingspercentage verder zou toenemen.
De examenuitslag werd onverwachts 3 dagen naar voren geschoven, aangezien de uitslag eerder binnen was en zou op een zondag bekend gemaakt worden. Het toeval wilde dat ik in dat weekend in mijn oude werkplaats Kampong Thom was. Zo kon het dus gebeuren dat ik op zaterdagavond tijdens het eten in mijn favoriete restaurant de vraag voorgeschoteld kreeg van een jonge ober, of hij de volgende dag bij mij op de kamer de uitslag van zijn examen mocht bekijken, aangezien ik daar "Free Wifi" heb. Ik kon zo gauw de relatie niet leggen tussen examenuitslag en Free Wifi, maar dat werd me gelijk duidelijk gemaakt. De uitslagen zouden namelijk de volgende morgen vanaf 6 uur door het Ministerie van Onderwijs op Facebook gezet worden. Uiteraard was hij van harte welkom en op deze wijze zou ik de kans krijgen om van nabij mee te maken hoe dit in zijn werk zou gaan. Het tijdstip van 6 uur was geen enkel probleem, want meestal ben ik dan al een half uur op. Om half tien zou ik op de bus moeten stappen, maar de jonge ober verzekerde mij dat de uitslag dan binnen zou zijn.
Zo stond er die volgende dag stipt om 5 voor 6 een licht nerveuze grade 12 examenkandidaat voor mijn deur, met zijn telefoon al in de hand. Hoewel hij zei niet zenuwachtig te zijn, zat hij geen moment stil en hield zijn telefoon constant strak voor zijn ogen. Exact om 6 uur stroomde het resultaat van..... de eerste provincie binnen en het bleek dat om de 5 minuten een provincie vrijgegeven zou worden. Nu telt Cambodja 25 provincies, dus de kans dat de volgende provincie Kampong Thom zou zijn was niet groot, dus ik ging één broodje halen, want hij hoefde echt niks te eten. Toen ik 5 minuten later terug kwam, bleek ik goed gegokt te hebben, nog geen uitslag "Kampong Thom". De jongen had er geen problemen mee dat ik ondertussen mijn broodje met jam besmeerde en een appeltje schilde. Hoewel ik bleef aandringen dat hij ook iets moest eten, sloeg hij het aanbod af en bleef gefixeerd naar zijn beeldscherm kijken, terwijl de uitslagen per provincie stipt om de vijf minuten binnenkwamen. Iedere maal riep hij de provincie hardop uit, die tevoorschijn kwam, maar geen Kampong Thom. Het had wel iets weg van het in spanning wachten of de telefoon over zou gaan bij de eindexamenuitslagen van onze kinderen............... Toevallig zaten deze jongen en ik ruim 3 jaar geleden in het zelfde schuitje. Hij begon net als ober in het restaurant en ik begon "vers" aan het placement in Kampong Thom. Tussen de bedrijven door probeerde hij zijn Engels te verbeteren en leerde hij mij nieuwe woorden Khmer. Bijna alle overige obers meden mijn tafel, om maar niet weer een voor mij nieuw Khmer woord te hoeven uitspreken...... Zo kwam ik te weten dat hij als enige van de familie doorstudeerde. Om zijn studie en de extra lessen te kunnen bekostigen had hij dit baantje genomen. Zijn vader was uit beeld en zijn moeder had praktisch geen inkomsten. Een ongelooflijk knappe prestatie als je bedenkt dat hij afgelopen drie jaar 7 dagen in de week in de avonduren van half 6 tot een uur of half 11 in het restaurant gewerkt heeft, naast zijn 6 daagse schoolweek. Dit leverde hem 75 dollar per maand en een "vrije" zondag ochtend en middag op. Ik gunde het hem zo, dat hij de vruchten zou gaan plukken van al deze inzet en dat zijn grote wens om verder te gaan studeren uit zou komen. En dat moment zou binnen nu en een uur onthuld gaan worden en de spanning begon ook bij mij toe te nemen.... Een negatieve uitslag zou zeker betekenen dat hij hij tot het grote leger van "ongediplomeerden" zou gaan behoren, dat Cambodja rijk is en dat alle opofferingen voor niets waren geweest......
Toen de uitslagen van zo'n 15 provincies had hij het niet meer, liep druk door de kamer heen, ging wat opdrukoefeningen doen, zonder dat zijn blik van de telefoon los kwam. Nog steeds geen Kampong Thom, om gek van te worden. Bij de 20e provincie, na ruim anderhalf uur oplopende spanning, was het raak: Kampong Thom. Nerveus ging hij druk toetsend de lijsten af, kon zijn naam niet snel vinden en werd nog nerveuzer. Wat had ik men hem te doen en wat hing er veel van dit moment af. En toen klonk opeens: "Yes I have D". Toen werd het stil. Wat was dit? Toch niet goed gekeken? Het bleek dat hij gelijk tot de orde van de dag overging en de uitslag per vakgebied bekeek. Na een minuut of 5 leek het tot hem door te dringen, hij begon vrienden te bellen en hij werd gebeld. Vervolgens verontschuldigde hij zich wel 5 maal dat hij naar zijn vrienden ging. Even zo vaak zei ik hem dat hij moest gaan en anderhalf uur later zat ik met een opgewekt gevoel in de bus, op weg naar mijn thuisbasis, blij dat deze uitslag, waar zo veel van afhing, zo'n goede wending had genomen en dankbaar dat ik dit 'life' mee had mogen maken.
Met 55.753 geslaagden dit jaar is het slagingspercentage wederom gestegen, ditmaal tot 62%. Hiervan hadden er 405 het felbegeerde A grade, een score van 90% of hoger, behaald. Dit leverde ze een bezoekje op bij de premier himself en deze overhandigde hen een bedrag van 2 miljoen Riel in cash (ongeveer 500 dollar), een Samsung tablet en een zilveren penning. De directeuren van de 141 scholen, waarvan deze leerlingen kwamen, werden beloond met $ 250 en de scholen zelf ontvingen $ 750 dollar. Aan het aantal A geslaagden kun je wel zien dat de stof steeds beter beheerst wordt, van 11 in 2014, naar 108 vorig jaar en nu dus 405.
Op B niveau slaagden 2801 studenten, op C niveau 5595, op D niveau 8835 en de grootse hap slaagde op het laagste niveau, namelijk 38117 (68%). Over 6jes cultuur gesproken....... De jongen die de uitslag op mijn kamer ontvangen had, had het dus helemaal niet zo gek gedaan en beraad zich nu over zijn vervolgstudie! Beslist niet makkelijk als je er helemaal alleen voor staat, maar hij heeft een toekomstperspectief voor zichzelf gecreëerd............
De oplettende lezer zal misschien gezien hebben dat de vertaler (VA=Volunteer Assistent). niet meer Kanha heet, maar ingeruild is voor Khemra, ook 22 jaar. Twee maanden heeft ze geprobeerd om het uit te houden in dit kleine plaatsje, ver van familie en vrienden, maar de eenzaamheid werd haar te veel en ze vond werk bij de NGO Room to Read, nabij haar ouderlijk huis. Na een snelle sollicitatieprocedure is de vertaler nu een jongen, voorgedragen door Kanha herself, die er hopelijk minder moeite mee heeft om in "the middle of nowhere" te vertoeven.
Na het "politieke" verslag van vorige keer, dit maal enkel regels hieraan gewijd, aangezien er nauwelijks wijzigingen hebben plaatsgevonden. Oppositieleider Kem Sokha zit nog steeds "gevangen" in zijn eigen partijkantoor, de premier heeft de touwtjes stevig in handen en regeert middels aankondigen op Facebook, alsof er geen Parlement bestaat en is de toon jegens de oppositie iets vriendelijker geworden nu de premier een "staakt het vuren" met de oppositie heeft aangekondigd, nu de oppositie overweegt om de boycot om zitting te nemen in het Parlement op te heffen, al is het niet duidelijk wat deze woorden precies in gaan houden.......
met vriendelijke groet,
Li hai,
Marcel Gerritse,
marcelger8@hotmail.com
www.bibliothekenvoorcambodja.nl
Hoewel de grote vakantie een maand onderweg is, is er toch het nodige op onderwijsgebied gebeurd afgelopen weken. Zo is de uitslag van het grade 12 examen bekend gemaakt en heb ik deze van zeer nabij mogen meebeleven, inclusief alle zenuwen die daarbij horen.
Tevens heb ik mogen aanschouwen hoe de scholen in Cambodja bemand worden met de vers afgestudeerde leerkrachten van de PABO. Terwijl in Nederland vele afgestudeerden nauwelijks een baan kunnen vinden en zich veelal jarenlang tevreden moeten stellen met wat los invalwerk, omdat "een grote grijze hap" de toevoer aardig verstopt heeft, zitten de scholen hier om verse leerkrachten te springen. De wijze waarop deze "bemanning" gestalte krijgt is knap origineel, kan ik u alvast verklappen.
Het Pchum Ben festival, dat 15 dagen duurt, nadert op dit moment zijn hoogtepunt en dat levert, naast veel verkeersdrukte, enkele vakantiedagen op. Aangezien ik dit festival al uitgebreid beschreven heb in het verslag "Dumpt Australië asielzoekers in Cambodja?" van 4 oktober 2014, laat ik het hierbij. Mocht u interesse hebben in dit festival, verwijs ik naar dat verslag. (Even terugkomen op de titel "Dumpt Australië.......": twee jaar na dit omstreden verdrag hebben inmiddels welgeteld 3 asielzoekers vrijwillig gebruik gemaakt van de mogelijkheid zich in dit "arme" land te vestigen, zodat het het prijskaartje tot op heden 13,33 miljoen dollar per asielzoeker voor Australië is, geen gekke deal voor Cambodja.....)
Banenmarkt op de POE
Donderdag 15 september bleek een spannende dag te zijn voor de geslaagden van de Cambodjaanse Pabo's, al bevroedde ik dat nog niet toen ik deze dag opstond en mij naar het werk begaf. Aangekomen bij de POE zag ik dat zich veel mensen verzameld hadden aan de achterzijde van de POE, alwaar een grote vergaderzaal gevestigd is. Op mijn vraag aan één van mijn collega's wat er aan de hand was, kreeg is als antwoord: "The new teachers getting a job today". (Langzaam raak ik er aan gewend dat je de dingen, die wij erg belangrijk vinden, niet te horen krijgt. Het is geen onwil, maar deze overdrachten vinden gewoonweg niet plaats. Ogen en oren goed open houden, de juiste vragen stellen en een flinke dosis flexibiliteit helpen absoluut!) Hier moest uiteraard het mijne van weten en 1 minuut later stond ik met mijn vertaler aan de voorzijde van deze vergaderruimte, die zo te zien tot de laatste stoel gevuld was en waar zelfs in de deuropeningen en achter de ramen mensen luisterden naar wat de directeur van de POE te zeggen had. Aan de buitenmuren van het gebouw hingen allerlei lijsten met namen van scholen. Khemra, de vertaler, legde uit dat er 11 kleuterleerkrachten, 186 lagere schoolleerkrachten en 59 voortgezet onderwijs leerkrachten voor deze scholen gezocht werden. Deze banen zouden deze ochtend ingevuld gaan worden. Tevens liepen er nogal wat "ouderen" buiten, maar dit waren toch geen beginnende leerkrachten? Inderdaad geen beginnende leerkrachten, maar dit bleken ouders te zijn, die meegekomen waren, om hun pas afgestudeerde zoon of dochter "advies" te geven. Ondanks al deze antwoorden werd het er voor mij niet duidelijker op, zodat ik maar eens bij een zijdeur ging kijken. Toen het forum, met de directeur van de POE in het midden, die zojuist zijn speech beëindigd had, zag dat er een geïnteresseerde blanke collega in de deuropening stond, gingen alle deuren automatisch open en werden de vertaler en ik uitgenodigd om helemaal vooraan op twee "overgebleven" lege stoelen plaats te gaan nemen. Vervolgens begon zich een fascinerend schouwspel te ontrollen.
Een aantal collega's van de POE hingen voorin de zaal allerlei grote vellen op, die volgeschreven waren met Cambodjaanse teksten. Hierop bleken per district de scholen te staan, die een leerkracht zouden krijgen. Ieder vel had een aantal kolommen. Als er een 1 stond in een kolom, zou deze school 1 leerkracht ontvangen. Enkele scholen hadden een 2, een paar een 3 en was één school die 4 nieuwe leerkrachten zou mogen verwelkomen. Dan was er een kolom waarin bij een aantal scholen "man" geschreven stond. Dit waren de meer "onveilige" scholen, die verder in het binnenland gelegen waren en de jongens waren verplicht één van deze scholen kiezen. Hoewel deze provincie 7 districten kent, ontbrak er één, namelijk het enige district dat enkel uit de hoofdstad, Suong genaamd, bestaat. Aangezien vele leerkrachten na plaatsing in één van de plattelandsdistricten, trachten, na de 3 verplichte lesjaren aldaar, terug te keren naar meer stedelijk gebied, heeft deze stad leerkrachten in overvloed en hoeft deze stad niet "bemand"te worden.
Na een korte speech werd de banenmarkt geopend. Eerst waren om te beginnen de 11 kleuterschoolleerkrachten aan de beurt. De eerste naam werd omgeroepen. Dit meisje, dat de hoogste examenuitslag van de 11 gegadigden had, liep naar het bord met de 11 uitnodigende banen en het enige dat zij hoefde te doen, was één van de scholen aan te wijzen. Hier ging vervolgens een dikke rode streep door en er werd omroepen welke school uit welk district ze had verkozen. Vervolgens meldde ze zich bij een tafel, waarachter twee collega's waren gezeten, overhandigde 2 pasfoto's, die in een plastic hoesje zaten en tekende voor de school die ze had gekozen. Nummer twee werd omgeroepen, kwam naar voren en het proces herhaalde zich, net zo lang tot nummer 11 aan de beurt was en dus niks meer te kiezen had, want er was precies één school overgebleven. Deze was voor hem, inderdaad een jongen, in een district, wellicht ver van zijn thuisadres. Door deze opsomming, wordt gelijk zichtbaar voor iedereen, wie de beste examenuitslag had en voor wie de uitslag minder gunstig was. Goede leerprestaties worden op deze manier "beloond"......
Elf kleuterleerkrachten voor de hele provincie, terwijl er nog maar zo weinig pre-scholen zijn...... Dit zet weinig zoden aan de dijk en zijn letterlijk 11 druppels op een gloeiende plaat. Echter veel tijd voor overpeinzingen was er niet, want.........
Onmiddellijk daarna werd er overgegaan naar de 186 vers gediplomeerde leerkrachten, die in de zaal ongetwijfeld popelden om hun "eerste droombaan" uit te gaan kiezen. Laten er nu ook "toevallig" 186 banen op de lijsten te vergeven zijn, zo te zien eerlijk verdeeld over de districten. De grote districten laten meer vacatures zien dan de kleinere. Op de POE had ik al eerder vernomen dat er een tekort is van 1000 lagere schoolleerkrachten, dus hoe men tot deze selectie is gekomen, is mij vooralsnog onduidelijk. De eerste naam werd afgeroepen en dit "best scorende meisje", kon vrijuit kiezen uit 6 "maagdelijke" districten en een zee van scholen, hetgeen ze ook vlotjes deed. Geboeid bleef ik kijken naar hetgeen volgde, geen moment kwam het in mij op om deze zaal te verlaten. Opvallend, de eerste 15 "bollebozen" bleken allemaal meisjes te zijn. Tot halverwege werden de keuzes snel gemaakt, tot de eerste districten "dichtgeslibd" waren met rode doorhalingen. Een tweetal districten, nabij de hoofdstad, dicht langs de hoofdwegen gelegen en dus makkelijk toegankelijk, waren duidelijk favoriet t.o.v. van de districten, die meer in het achterland liggen. Inmiddels hadden zoveel meisjes een "jongensbaan" gekozen, dat de "positieve discriminatie" ophield en de jongens ook de banen mochten kiezen waarbij een wit vlakje in de laatste kolom stond. Op drie plaatsen was iets anders geschreven dan "jongen". Op mijn vraag wat er met deze banen aan de hand was, kreeg ik als antwoord, dat deze gereserveerd zijn voor getrouwde wederhelften, waarvan de één al werkzaam is op diezelfde school. Even was er commotie en wat vertraging toen bleek dat een meisje en een jongen precies de zelfde score hadden. Druk overleg volgde en het "elegante" besluit werd genomen dat het meisje de eerste keus mocht maken. Ik denk dat er langer overleg zou zijn geweest indien dit bij twee personen van het zelfde geslacht zou zijn voorgekomen. Blijkbaar voorzag het protocol niet in deze situatie. Hoewel de keuzes minder werden, werd er toch best snel gekozen door de personen die naar voren werden geroepen. Wel was er druk telefonisch contact vanuit de zaal naar het "achterland", dat veelal buiten stond en de beller allebei adviezen gaf over de districten, plaatsen en wellicht scholen die nog over waren. Het aantal rode strepen nam toe, meerdere districten raakten vol en de laatste 15 toekomstige leerkrachten konden nog uit twee verafgelegen districten kiezen, hetgeen ze soms aarzelend deden. De gedachte "Dan had je maar beter je best moeten doen", kwam heel even cynisch in mij op en verwierp ik meteen. Ook zij hebben tenminste een baan, al is het misschien niet op de plek, die ze zouden wensen, maar ze hebben niet het troosteloze vooruitzicht, die de afgestudeerde PABO studenten in Nederland de afgelopen jaren hadden en waarbij velen zelfs genoodzaakt waren een baan buiten het onderwijs te zoeken, zodat er een "verloren generatie" gecreëerd werd, enkele "gelukkigen" en "doorzetters" daargelaten. Deze afgestudeerden hier in de zaal kunnen wel hun ideaal verwezenlijken! Er staan zelfs nog ruim 800 vacatures open, dus als je aan de Cambodjaanse PABO gaat studeren, krijg je zeker een baan in de toekomst en dit is geen voorgehouden worst, zoals in Nederland het geval was.
Aangezien deze selectie de rest van de ochtend in beslag nam, zou de "banenmarkt" voor de 59 Voortgezet onderwijs leerkrachten in de middag plaatsvinden. Ook hiertoe waren precies 59 banen, uitgesorteerd per vakgebied, op lijsten geschreven, die wederom voorin de zaal gehangen waren. Aangezien ik die middag enkel een blik in de zaal geworpen heb en niet veel verschillen met de ochtend zag en toch ook andere werkzaamheden te doen had, ben ik ditmaal niet naar binnen gegaan. Helaas zijn er ook bij het Voortgezet Onderwijs vele, vele malen meer leerkrachten nodig en zijn ook deze 59 banen, evenzoveel druppels op de inmiddels bekende gloeiende plaat.
Naderhand heb ik uiteraard navraag gedaan hoe de POE tot de selectie van de scholen is gekomen. De ratio leerkracht/leerling blijkt maatgevend te zijn. De scholen met de meeste leerlingen per leerkracht komen bovenaan en op deze wijze ontstaat vanzelf een lijst van scholen. Een berekening, die recht doet aan de situatie en de hopelijk het ergste tekort een beetje verlicht.
Examenuitslag grade 12
Ook voor de eindexamenkandidaten was het een spannende tijd. Vorig jaar was het slagingspercentage 56%, dus reële kans dat je als kandidaat tot de gezakten zou gaan behoren. In 2014 was dit percentage zelfs 25%. maar dat had meer te maken met het feit dat de minister van Onderwijs er voor gezorgd had dat de examens voor het eerst "corruptievrij" waren en dit het eerste jaar was dat vragen (goedkope prijs) en antwoorden (waaraan een duurder prijskaartje hing) niet langer "gekocht" konden worden. Een ingesteld herexamen krikte het slagingspercentage van dat jaar nog op tot 40%. terwijl de "gekochte" uitslag het jaar ervoor nog een percentage van 87% te zien gaf. Nu de studenten "gewend" zijn te moeten leren voor hun eindexamen was van te voren de verwachting dat het slagingspercentage verder zou toenemen.
De examenuitslag werd onverwachts 3 dagen naar voren geschoven, aangezien de uitslag eerder binnen was en zou op een zondag bekend gemaakt worden. Het toeval wilde dat ik in dat weekend in mijn oude werkplaats Kampong Thom was. Zo kon het dus gebeuren dat ik op zaterdagavond tijdens het eten in mijn favoriete restaurant de vraag voorgeschoteld kreeg van een jonge ober, of hij de volgende dag bij mij op de kamer de uitslag van zijn examen mocht bekijken, aangezien ik daar "Free Wifi" heb. Ik kon zo gauw de relatie niet leggen tussen examenuitslag en Free Wifi, maar dat werd me gelijk duidelijk gemaakt. De uitslagen zouden namelijk de volgende morgen vanaf 6 uur door het Ministerie van Onderwijs op Facebook gezet worden. Uiteraard was hij van harte welkom en op deze wijze zou ik de kans krijgen om van nabij mee te maken hoe dit in zijn werk zou gaan. Het tijdstip van 6 uur was geen enkel probleem, want meestal ben ik dan al een half uur op. Om half tien zou ik op de bus moeten stappen, maar de jonge ober verzekerde mij dat de uitslag dan binnen zou zijn.
Zo stond er die volgende dag stipt om 5 voor 6 een licht nerveuze grade 12 examenkandidaat voor mijn deur, met zijn telefoon al in de hand. Hoewel hij zei niet zenuwachtig te zijn, zat hij geen moment stil en hield zijn telefoon constant strak voor zijn ogen. Exact om 6 uur stroomde het resultaat van..... de eerste provincie binnen en het bleek dat om de 5 minuten een provincie vrijgegeven zou worden. Nu telt Cambodja 25 provincies, dus de kans dat de volgende provincie Kampong Thom zou zijn was niet groot, dus ik ging één broodje halen, want hij hoefde echt niks te eten. Toen ik 5 minuten later terug kwam, bleek ik goed gegokt te hebben, nog geen uitslag "Kampong Thom". De jongen had er geen problemen mee dat ik ondertussen mijn broodje met jam besmeerde en een appeltje schilde. Hoewel ik bleef aandringen dat hij ook iets moest eten, sloeg hij het aanbod af en bleef gefixeerd naar zijn beeldscherm kijken, terwijl de uitslagen per provincie stipt om de vijf minuten binnenkwamen. Iedere maal riep hij de provincie hardop uit, die tevoorschijn kwam, maar geen Kampong Thom. Het had wel iets weg van het in spanning wachten of de telefoon over zou gaan bij de eindexamenuitslagen van onze kinderen............... Toevallig zaten deze jongen en ik ruim 3 jaar geleden in het zelfde schuitje. Hij begon net als ober in het restaurant en ik begon "vers" aan het placement in Kampong Thom. Tussen de bedrijven door probeerde hij zijn Engels te verbeteren en leerde hij mij nieuwe woorden Khmer. Bijna alle overige obers meden mijn tafel, om maar niet weer een voor mij nieuw Khmer woord te hoeven uitspreken...... Zo kwam ik te weten dat hij als enige van de familie doorstudeerde. Om zijn studie en de extra lessen te kunnen bekostigen had hij dit baantje genomen. Zijn vader was uit beeld en zijn moeder had praktisch geen inkomsten. Een ongelooflijk knappe prestatie als je bedenkt dat hij afgelopen drie jaar 7 dagen in de week in de avonduren van half 6 tot een uur of half 11 in het restaurant gewerkt heeft, naast zijn 6 daagse schoolweek. Dit leverde hem 75 dollar per maand en een "vrije" zondag ochtend en middag op. Ik gunde het hem zo, dat hij de vruchten zou gaan plukken van al deze inzet en dat zijn grote wens om verder te gaan studeren uit zou komen. En dat moment zou binnen nu en een uur onthuld gaan worden en de spanning begon ook bij mij toe te nemen.... Een negatieve uitslag zou zeker betekenen dat hij hij tot het grote leger van "ongediplomeerden" zou gaan behoren, dat Cambodja rijk is en dat alle opofferingen voor niets waren geweest......
Toen de uitslagen van zo'n 15 provincies had hij het niet meer, liep druk door de kamer heen, ging wat opdrukoefeningen doen, zonder dat zijn blik van de telefoon los kwam. Nog steeds geen Kampong Thom, om gek van te worden. Bij de 20e provincie, na ruim anderhalf uur oplopende spanning, was het raak: Kampong Thom. Nerveus ging hij druk toetsend de lijsten af, kon zijn naam niet snel vinden en werd nog nerveuzer. Wat had ik men hem te doen en wat hing er veel van dit moment af. En toen klonk opeens: "Yes I have D". Toen werd het stil. Wat was dit? Toch niet goed gekeken? Het bleek dat hij gelijk tot de orde van de dag overging en de uitslag per vakgebied bekeek. Na een minuut of 5 leek het tot hem door te dringen, hij begon vrienden te bellen en hij werd gebeld. Vervolgens verontschuldigde hij zich wel 5 maal dat hij naar zijn vrienden ging. Even zo vaak zei ik hem dat hij moest gaan en anderhalf uur later zat ik met een opgewekt gevoel in de bus, op weg naar mijn thuisbasis, blij dat deze uitslag, waar zo veel van afhing, zo'n goede wending had genomen en dankbaar dat ik dit 'life' mee had mogen maken.
Met 55.753 geslaagden dit jaar is het slagingspercentage wederom gestegen, ditmaal tot 62%. Hiervan hadden er 405 het felbegeerde A grade, een score van 90% of hoger, behaald. Dit leverde ze een bezoekje op bij de premier himself en deze overhandigde hen een bedrag van 2 miljoen Riel in cash (ongeveer 500 dollar), een Samsung tablet en een zilveren penning. De directeuren van de 141 scholen, waarvan deze leerlingen kwamen, werden beloond met $ 250 en de scholen zelf ontvingen $ 750 dollar. Aan het aantal A geslaagden kun je wel zien dat de stof steeds beter beheerst wordt, van 11 in 2014, naar 108 vorig jaar en nu dus 405.
Op B niveau slaagden 2801 studenten, op C niveau 5595, op D niveau 8835 en de grootse hap slaagde op het laagste niveau, namelijk 38117 (68%). Over 6jes cultuur gesproken....... De jongen die de uitslag op mijn kamer ontvangen had, had het dus helemaal niet zo gek gedaan en beraad zich nu over zijn vervolgstudie! Beslist niet makkelijk als je er helemaal alleen voor staat, maar hij heeft een toekomstperspectief voor zichzelf gecreëerd............
De oplettende lezer zal misschien gezien hebben dat de vertaler (VA=Volunteer Assistent). niet meer Kanha heet, maar ingeruild is voor Khemra, ook 22 jaar. Twee maanden heeft ze geprobeerd om het uit te houden in dit kleine plaatsje, ver van familie en vrienden, maar de eenzaamheid werd haar te veel en ze vond werk bij de NGO Room to Read, nabij haar ouderlijk huis. Na een snelle sollicitatieprocedure is de vertaler nu een jongen, voorgedragen door Kanha herself, die er hopelijk minder moeite mee heeft om in "the middle of nowhere" te vertoeven.
Na het "politieke" verslag van vorige keer, dit maal enkel regels hieraan gewijd, aangezien er nauwelijks wijzigingen hebben plaatsgevonden. Oppositieleider Kem Sokha zit nog steeds "gevangen" in zijn eigen partijkantoor, de premier heeft de touwtjes stevig in handen en regeert middels aankondigen op Facebook, alsof er geen Parlement bestaat en is de toon jegens de oppositie iets vriendelijker geworden nu de premier een "staakt het vuren" met de oppositie heeft aangekondigd, nu de oppositie overweegt om de boycot om zitting te nemen in het Parlement op te heffen, al is het niet duidelijk wat deze woorden precies in gaan houden.......
met vriendelijke groet,
Li hai,
Marcel Gerritse,
marcelger8@hotmail.com
www.bibliothekenvoorcambodja.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
