Dumpt Australië asielzoekers in Cambodja?

Dit verslag zou in eerste instantie geopend worden met het Pschum Ben festival, ware het niet dat Australië en Cambodja op vrijdag 26 september een, nu al omstreden, verdrag ondertekend hebben, waarbij asielzoekers uit Australië in Cambodja onderdak kunnen gaan krijgen. Ik ben bang dat deze overeenkomst het “wereldnieuws” niet gehaald heeft, aangezien er op dit moment “grotere” gebeurtenissen plaatsvinden, maar toch wel vreemd dat een “geciviliseerd” land als Australië zijn vluchtelingenproblematiek op deze manier “afkoopt” en afwentelt op een ontwikkelingsland, die de extra inkomsten, die hierbij gebaad zijn, dankbaar in ontvangst zal nemen.
Na het Pchum Ben festival kom ik terug op dit verdrag, dat indruist tegen alle verdragen, waarin de rechten van vluchtelingen en asielzoekers staan beschreven. Dit maakt dit verdrag “smerig” en “wetteloos”, om maar een van de tegenstanders te citeren.
Het aangekondigde verslag over de optredens in het weeshuis zal door deze keuze komen te vervallen en hopelijk een volgende maal een plaats kunnen krijgen.

Voorouders geëerd tijdens Pchum Ben festival
Er zitten 3 weken tussen dit en het vorige verslag en 15 dagen daarvan stonden in Cambodja in het teken van Pchum Ben, een boeddhistisch festival. Hoewel Cambodja vele feestdagen kent, is deze viering naast het Khmer Nieuwjaar wel de belangrijkste. Kantoren en overheidsgebouwen zijn de laatste drie dagen van deze periode dicht, de prijzen van buskaartjes en taxibusjes zijn verdubbeld, aangezien een ware volksverhuizing op gang gaat komen. Vele Cambodjanen reizen namelijk af naar hun familieleden, meestal ver de grote stad, om deze laatste drie dagen van dit festival met hen door te brengen. Voor velen een verre en vermoeide reis naar afgelegen gebieden. Dit vervoer geschiedt op alle mogelijke manieren en dit is beschreven in verslag “Viering Happy New Year met soms unhappy gevolgen”, aangezien bij dit evenement een zelfde soort volksverhuizing op gang komt. Helaas hebben velen ook dit maal het einddoel niet bereikt en kunnen we wederom spreken over “unhappy gevolgen”, want de teller staat inmiddels op 24 geregistreerde verkeersdoden en 44 zwaargewonden en dan hebben we het alleen nog maar over de heenweg. (Op de weg terug vielen nog eens 25 doden, zo blijkt later)

Gedurende dit festival heb ik een tweetal pagodes bezocht om te ervaren wat dit festival nou precies inhield. Om deze belevenissen te begrijpen een klein stukje achtergrondinformatie.
Tijdens Pchum Ben wordt gevierd dat de geesten van de voorouders tijdelijk terugkeren op aarde, aangezien de poorten van hel deze twee weken geopend zijn. Het feest wordt gevierd in de 10e maand van de Khmerkalender en het precieze tijdstip wordt bepaald door de maanstand. Op het hoogtepunt, de vijftiende dag, is de maan op zijn kleinst (nieuwe maan), zodat het goed donker is, want de teruggekeerde geesten voelen zich namelijk het beste thuis in de nachtelijke sfeer en mijden het daglicht.
In de vroege ochtend maken de families zich gereed om hun overleden familieleden van maximaal 7 generaties terug te eren. Monniken bidden 15 dagen lang de hele nacht door en reciteren oude teksten. Deze gebeden zorgen ervoor dat de poorten van de hel geopend worden en de doden tevoorschijn komen. Doordat ze nu geactiveerd zijn, zouden ze de levenden kwaad kunnen doen. Families brengen gedurende deze dagen voedsel en geld naar de tempel, bestemd voor de monniken en de hongerige geesten, zodat deze tevredengesteld en niet agressief worden. Praktisch iedere Cambodjaan brengt deze dagen een bezoek aan de tempel, want de tijdelijk bevrijde geesten zouden evengoed hun voorouders, familieleden of vrienden kunnen zijn. Naast de geschenken en vele lekkere hapjes worden vooral “Bay Ben”, ballen van rijst, aangeboden. (Bay Ben is gemaakt van kleverige rijst en sesam, waaraan soms kokos is toegevoegd om het lekkerder te maken. De letterlijke betekenis van Pchum Ben is: “het verzamelen van voedsel”) Er wordt aangenomen dat deze wezens zijn wedergeboren als hongerige geesten door hun hebzucht, afgunst en jaloezie. Ze hebben hele magere nekken, zodat deze geesten moeilijk kunnen slikken en daardoor nauwelijks vast voedsel tot zich kunnen nemen en gedoemd zijn om honger te lijden. Toch behoeven ze niet hun hele “geestperiode” verdoemd te zijn. Sommige van deze geesten krijgen nu de mogelijkheid om deze periode af te sluiten, zodat ze de hel kunnen verlaten.
Reïncarnatie is diep geworteld in de Cambodjaanse, boeddhistische, cultuur. Pchum Ben is een tijd van reünie, herdenking en viering, waarin de families de mogelijkheid hebben om hun waardering en liefde te tonen aan hun voorouders. Het schenken van eten en geld aan de monniken, die als het ware het doorgeefluik naar deze “verdoemde” geesten zijn, kan de verloren zielen helpen een “goed” karma te verkrijgen, zodat zij in de cyclus van reïncarnatie opgenomen worden. Op deze wijze krijgen ze een nieuwe kans om in aards leven zichzelf te bewijzen.......

Met deze wetenschap in het hoofd, heb ik tweemaal in de vroege ochtend een pagode bezocht. Eenmaal in Phnom Penh, op de derde dag van deze 15daagse en de andere maal was in Kampong Thom, op de laatste dag. Aangezien beide bezoeken vrijwel op dezelfde wijze verliepen, beschrijf ik het, alsof het één bezoek was. Alle pagodes in het land zijn tijdens deze “vijftiendaagse” versierd met kleurrijke vlaggen en vlaggetjes en het geheel doet uitnodigend en feestelijk aan. Bedelaars, die graag hun graantje mee willen pikken van de goedgeefse pagodegangers, zitten voor de ingang. De bezoekers zijn buiten de pagode al te herkennen aan de witte bovenkleding en de geschenken en het voedsel dat ze bij zich dragen. ¨Geldwisselaars¨ met in hun handen grote stapels 100 (0,02 eurocent) en 500 (0,10 eurocent) Riel biljetten staan bij de ingang en lopen over het terrein. Hoe nodig al deze biljetten zijn, blijkt als je eenmaal binnen bent, want er staan vele "attracties" en daarbij vele potjes, emmers, schoteltjes en dozen met gleuven, waarop of waarin een biljet gedoneerd kan worden. En het lijkt wel of de wit getooide bezoeker niets van al deze mogelijkheden overslaat. Laten we maar eens een aantal attracties nader bezien.
Zo kunnen de bezoekers bij “een balie” een bekertje zand en wat wierookstokjes halen, die voor hen worden aangestoken, uiteraard na overdacht van een paar biljetten en daarmee gaat men een afgezet gebied van zo´n 8 bij 8 meter in. In dit vierkant zijn 4 enorme bergen met zand. Vervolgens gaat men de 4 deze bergen langs en steekt in iedere berg een aantal rokende wierookstokjes en gooit iets van het zand uit het bekertje op de berg, zodat deze blijft groeien. Op deze wijze werkt men gezamenlijk aan de berg en kom je los van je zonden en dit geeft het een “bevrijdend” gevoel. Aan de rand hangen de 12 afbeeldingen van de zodiakkalender en bij iedere afbeelding uiteraard een emmertje voor een donatie………
Bij de volgende attractie staan 26 potten, verdeeld over 2 rijen, op een lange tafel. Uit meegebrachte metalen bakjes, soms per drie opgestapeld, wordt wat gekookte rijst in ieder potje geschept, als gift voor de opgeroepen geesten. Naast iedere pot een schaal, waarop…….., ja u raadt het al, een briefje van 100 gelegd wordt. Na dit onderdeel en het legen van je rijstbakjes ben je dus in één klap 26 briefjes lichter. Nu begrijp ik ook waarom er een aantal geldwisselaars rondlopen, want amper binnen, heb je na twee onderdelen je al minimaal 40 biljetten gedoneerd.
Verderop zitten een rij monniken op een kleed, dat je betreedt op blote voeten, klaar om je meegebrachte etenswaren in ontvangst te nemen, die hiertoe in een van de schalen, die voor deze monniken staan, geponeerd kunnen worden. Hier ben ik een flinke tijd bij gaan zitten en zo zag ik flesjes drinkwater, blikjes drinken, pakken wierookstokjes en vele soorten etenswaar, van fruit tot zelfgemaakte (kleef)rijst hapjes van eigenaar wisselen. De voormalig eigenaar en zijn familie wordt met een kwast, die in een bak met natte vloeistof is gedompeld, gezegend en omdat ik met mijn neus vooraan zat, kreeg ik ook regelmatig wat “heilig” water over me heen, tot plezier van de monniken tegenover mij. De zegening werd uitgesproken door een monnik, die welk gedecoreerd leek te zijn met allerlei medailles op zijn oranje gewaad. Deze decoraties had ik nog niet eerder gezien bij een monnik. Na deze zegening staan de gulle gevers op, worden de geschenken door de zittende monniken naar achteren doorgegeven en ondertussen zijn alweer de volgende gulle gevers aangeschoven. Op dit moment ontstaat bij mij het besef wat de oorzaak kan zijn van het verschijnsel dat niet alle monniken even slank zijn…….Vlak naast deze rij monniken zitten enkele dames, met grote bakken voor zich, die namens de monniken, dankbaar de grotere geldbedragen aannemen. Deze aangereikte bundels biljetten komen echter niet in de bakken terecht, maar worden in een vestzakje gestoken, om later aan de monniken overhandigd te worden.
Op het terrein zelf zijn alleen de ernstig verminkte bedelaars toegelaten. Veelal mannen die ledematen verloren hebben, doordat ze de pech hadden om op een van de vele landmijnen te stappen die het land “rijk” is. (zie verslag: En dan zwemmen er opeens vissen voor je huis) Aangezien ik geen geld in een van de potjes gedaan heb tot op heden, deponeer ik bij deze pechvogels, die beslist geen ongelukkige indruk maken, wat geld in het bakje voor hen. Op mijn vraag aan een van deze mannen op welke leeftijd hij op een mijn stapte was het onthutsende en lachend gegeven antwoord: “Pram moei chinam”, met andere woorden, 6 jaar.
Iets verderop zit een groepje jonge en wat oudere jongens op traditionele instrumenten te spelen. Ze trachten met hun spel de monniken te overstemmen, die op een aantal plaatsen met microfoon en versterker voortdurend aan het woord zijn, zodat er een kakofonie van geluiden zijn, terwijl de reukzin continue geprikkeld wordt door de talloze aangestoken wierookstokjes. Op deze wijze worden je zintuigen één voor één geprikkeld en is het een fascinerend gebeuren, waarbij je ogen tekort komt.
Verderop staat een grote bak, van zo’n 2 bij 2 meter, gevuld met een flinke laag rijst en veel kinderen van de bezoekers mogen enkele biljetten onder de rijst (ver)stoppen. Wat hier de reden van is, is mij niet duidelijk.
Bij een andere “balie” kun je plastic zakjes “kopen”, die als een lint aan elkaar vast zitten en waarin kruiden lijken te zitten. Deze rits zakjes, wordt in een houten schip gelegd van zo’n 3 à 4 meter lengte. Tevens is er daarin ook plek voor geschenken, zoals o.a. kokosnoten en bananen en uiteraard de nodige 100 en 500 Riel biljetten. Op deze wijze vaart het schip met geld letterlijk vanzelf binnen, vooral als je bedenkt dat deze zakjes ook nog eens meerdere malen “verkocht” kunnen worden………..
In de pagode in Phnom Penh, die qua oppervlakte wat groter was, stonden ook jongens met vogelkooien, waarin vele kleine vogeltjes gevangen zaten. Voor een financiële bijdrage mag je een vogeltje de lucht ingooien en de vrijheid teruggeven en voor een iets grotere bijdrage meerdere vogels. Waarom dit gedaan wordt? Door de vogels de vrijheid te geven heb je een goede daad verricht volgens de boeddhistische leer en dat geeft de “verlosser” tegelijkertijd een fijn gevoel. Op mijn nuchtere vraag of de persoon, die de vogeltjes gevangen heeft en dus geen goede boeddhistische daad verricht heeft voor deze zonde “gestraft” zal worden, wordt niet begrijpend gelachen……
Van alle overgedragen etenswaren sprongen de drie varkenskoppen in Kampong Thom er wel het meest uit. Tussen hun tanden was hun staart stoken en een ijverige mevrouw was bezig de haren van de kop te knippen, zodat deze kop “genipt en geschoren” tentoongesteld kon worden naast de schalen met bananen en kippenbouten.
Misschien een Hollandse eigenschap, maar ik heb zo eens her en der gevraagd wat er nu met al dat geld gebeurt dat bij zo’n pagode binnenkomt. Vast staat dat er geen belasting over betaald wordt en dat het een donatie is aan de monniken en de pagode. Een flink deel van deze geldstroom wordt gebruikt voor onderhoud, renovatiewerkzaamheden, “uitbouw” en aankoop van beelden en andere zaken. Een ander deel is voor het levensonderhoud van de monniken. Het interesseert de mensen echt niet hoe het besteed wordt. Ze geven het in goed vertrouwen en het is aan de pagode om het uit te geven. Zij hebben hun goede daad verricht en dan houdt het op. Je moet niet gek opkijken als je uit een monnik een ringtone hoort komen en er vervolgens een van de nieuwste iPhones ergens vanuit het oranje gewaad tevoorschijn getoverd wordt. Zo heb ik monniken sigaretten zien roken en gehoord dat een aantal zich niet aan de etensvoorschriften houdt. Ook vragen hierover worden laconiek en zonder (voor)oordeel beantwoord: “You have good and bad monks”. Men vertrouwt er als het ware op dat na het sterven iedereen beoordeeld zal worden op zijn daden in het geleide leven. Na het sterven volgt de verantwoording……….en zo kun je in het slechtste geval in de hel terechtkomen, zoals de geesten met de dunne nekken, of je keert gereïncarneerd terug op aarde, hetgeen een nieuwe kans inhoudt, maar bovenal gloort het “nirwana”, als je een heel goed leven geleid hebt, waarbij je eeuwig van het aardse leven en lijden verlost zult zijn………

Asielzoekers Australië mogelijk op transport naar Cambodja……
Op vrijdagmiddag 26 september om 15.30 uur zouden de Minister van Binnenlandse zaken van Cambodja Sar Kheng en de Minister van Immigratie Scott Morrison van Australië bijeen komen om een bilateraal verdrag te ondertekenen, ten overstaan van pers en genodigden. Het verdrag behelsde het zenden van asielzoekers naar Cambodja, die momenteel op het eiland Nauru verblijven in de zuidelijke Pacific.
Iets voor half drie verschenen beide heren achter de tafel in een buitensporig versierde kamer in het Ministerie van Binnenlandse zaken, wellicht om te benadrukken dat het toch wel een feestelijke aangelegenheid was. Zonder dat er een woord gezegd werd, kwam het tot een ondertekening en hierbij zou het gaan om het lot van honderden, mogelijk ruim duizend asielzoekers. Het enige geluid kwam van het klinken van de champagneglazen, waarmee deze “feestelijke” overeenkomst beklonken werd. De heren feliciteerden elkaar en vervolgens werden er vele vragen afgevuurd door de toegestroomde mediavertegenwoordigers, maar deze konden niet beantwoord worden, aangezien beiden onmiddellijk de versierde ruimte verlieten en dhr. Morrison zich haastte naar de gereedstaande auto………. Vervolgens werd er binnen een statement voorgelezen. Hierin werd gezegd dat Cambodja het beschikkingsrecht heeft over de hoeveelheid asielzoekers en het tijdstip waarop deze binnenkomen, waarbij rekening gehouden zal worden met de opnamecapaciteit van dit ontwikkelingsland. Bovendien zou de overplaatsingen op vrijwillige basis plaatsvinden.
Het statement vermeldde ook dat de uitvoering door beide regeringen in nauwe samenwerking met de UNHCR (De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen) zal geschieden, zodat gegarandeerd is dat de implementatie succesvol en netjes zal verlopen. Dit laatste werd overigens onmiddellijk fel ontkend door de vertegenwoordiger van de UNHCR in Bangkok met de volgende woorden: “We hebben geen enkele betrokkenheid bij deze overeenkomst." Deze woordvoerder ging nog een stapje verder en sprak zijn grote bezorgdheid uit over een dergelijke overeenkomst. “Vluchtelingen zijn mensen die vervolgd zijn, levensbedreigende omstandigheden gekend hebben in gewapende conflicten en verdienen een betere behandeling dan verscheept te worden van het ene naar het andere land."
Dhr. Morrison vertelde op de Australische radio dat Australië, naast de inrichting- en verblijfkosten, als genoegdoening 40 miljoen dollar zal overmaken aan Cambodja, over een periode van 4 jaar, dat besteedt zal worden aan ontwikkelingsprojecten in Cambodja. Ben benieuwd in hoeverre gegarandeerd kan worden dat dit geld niet in de zakken zal verdwijn van de machthebbers, aangezien Cambodja de twijfelachtige eer heeft een van de meest corrupte landen ter wereld te zijn.
De inkt van ondertekening was nog maar amper droog, of de kritische reacties barsten los. En deze logen er niet om. De heer Nicholson. een voormalig lid van het gerechtshof in Australië, noemde het verdrag in nette bewoordingen “ongepast” en “immoreel”. Ongepast, omdat de Cambodjaanse gemeenschap niet beschikt over de capaciteit om deze mensen in de sociale context op te vangen en immoreel, omdat deze kwetsbare mensen volledig onder de verantwoordelijkheid van Australië vallen en dit in strijd is met de menselijke verplichting, die Australië heeft naar deze kwetsbare mensen toe. “De hoge graad van ondervoeding bij kinderen in Cambodja en de povere staat van het onderwijs maken dit verdrag compleet onhoudbaar”. Hij besloot zijn betoog met de woorden: “Als je ervoor kiest om deze families met kinderen in een land onder te brengen, dat zelf afhankelijk is van buitenlandse hulp, stel je deze families aan een serieus risico bloot”.
In Cambodja heeft de onafhankelijke organisatie van monniken al protestmanifestaties aangekondigd bij o.a. de Australische Ambassade om te ageren tegen deze regeling, met als motivatie: “Cambodja is een arm land, dat niet eens vrede geeft aan zijn eigen mensen, waar machtsmisbruik en landonteigeningen plaatsvinden en dat hulp krijgt vanuit het buitenland, om zelf het hoofd boven water te houden. Hoe kan zo’n land meer dan 1000 vluchtelingen opvangen?”
En de mensen op Nauru, die ongewild “lijdend” voorwerp zijn? Deze zijn al vanaf dag 1, na de ondertekening, in protest. Een Iraanse vluchteling, die niet bij naam genoemd wil worden verklaarde, dat niemand van de 1235 vluchtelingen, die op het eiland Nauru bivakkeren, vrijwillig op transport zal gaan naar Cambodja. “Wij hebben niets te verliezen en er zullen zelfmoorden plaats gaan vinden, zodat ze enkel onze dode lichamen naar Cambodja kunnen zenden”.
Of de asielzoekers veel slechter af zullen zijn in Cambodja valt nog te bezien, want het laatste nieuws, dat een dag voor plaatsing van dit verslag, wereldkundig is gemaakt, onthult namelijk dat de Australische regering een onafhankelijk onderzoek heeft aangekondigd na berichten over wantoestanden op het zelfde eiland Nauru. Vrouwelijke asielzoekers zouden door bewakers seksueel worden geïntimideerd. Douchen zou pas mogelijk zijn in ruil voor seksuele diensten en er duiken ook berichten op dat kinderen zouden worden gedwongen seks met elkaar te hebben.
Inmiddels zitten de beide centra van Australië op Nauru en in Papoea-Nieuw-Guinea overvol. De regering van premier Tony Abbott, die ons land pasgeleden nog complimenteerde omtrent onze rol bij de vluchtramp, hoopt met deze omstreden alliantie, “lucht” te krijgen op het eiland Nauru. Of dit realiteit zal worden, zal de toekomst uitwijzen. Misschien dat eerst de nodige "lucht" opgeklaard moet worden.....

Om met een positieve noot te eindigen. Op de dag dat ik de pagode in Phnom Pehn heb bezocht, ben ik ook een kijkje gaan nemen bij Freedom Park en kon tot mijn vreugde constateren dat de barricades zijn opgeheven en het Park zijn naam weer alle eer kan aandoen…….

Met vriendelijke groet,
Li hai,
Marcel Gerritse
marcelger8@hotmail.com

P.S. De eerste doos met 2e hands voetbalschoenen is vorige week gearriveerd. Bedankt, Karin, Jasper, Tim & Bas. Een half elftal met kinderen van het weeshuis kan nu voorzien worden. Namens de kinderen bedankt! Mocht u nog 2e hands voetbalschoenen willen inzamelen om het elftal compleet te maken, dan kan dit naar onderstaand adres gestuurd worden. Het komt aan! Het bewijs is inmiddels geleverd.
Daarom nogmaals de advertentie van vorige maal:

Advertentie weeshuis:
Gezocht:
Gebruikte voetbalschoenen in de maten 36 t/m 42.
De kinderen van het weeshuis zouden heel graag 2e hands voetbalschoenen ontvangen om op te voetballen. (en, namens de meisjes, tevens om ook op de been te blijven op het gladde veld tijdens het voetballen)
Voor 18 euro kan er een pakket van 2 kilo opgestuurd worden naar Cambodja. (Een pakket van 5 kilo kost 34 euro)
Adres:
Poste Restante
Marcel Gerritse (089947448)
GPO (General Post Office)
Kampong Thom Commune
Stung Sen
Kampong Thom Province
Cambodia

Mijn telefoonnummer a.u.b. GROOT vermelden achter mijn naam. Dan word ik gebeld mij als het aankomt: 089947448.

Bij voorbaat dank, vooral namens de kinderen van het weeshuis!